Vocal Parallels

Na een pauze van enkele jaren keert de in Tasjkent geboren regisseur Khamdamov terug naar de film met een weinig bekend en voor sommigen misschien wat achterhaald genre: het filmconcert. Het was een geliefd genre tijdens de Stalin-periode, in het tijdperk van de grote internationale Sovjet-operasterren. Bij iemand als Khamdamov komt deze keuze echter niet als een verrassing. Hij is naast internationaal bekend beeldend kunstenaar ook mode- en kostuumontwerper en stylist, competenties die hij verenigt in deze film. Een verhaal is er niet in Vocal Parallels, alleen fragmenten van opera-aria’s (La Traviata, Tosca, enzovoort). De beeldschone commentator, Russische filmdiva en regisseuse Renata Litvinova (vorig jaar in de Tiger Competition) leidt ons door de film. De zangers zijn grote sterren uit de Sovjet-opera, zoals Roza Dzhamanova en Bibigul Tuligenova. Ze zingen op verrassende plekken in Kazachstan, zoals in een joert, een traditioneel nomadenhuis. Deze op het oog onverenigbare werelden worden door Khamdamov op fascinerende wijze aan elkaar geweven. Na elke aria verschijnt de commentator in beeld, elke keer in een andere prachtige haute-couture-creatie. Ze praat dan in filosofische aforismen en metaforen over opera en de menselijke stem, volgens haar een geschenk van God. Ze doet dit (overigens in gedubd Kazachs) in de haar zo typerende acteerstijl: plagerig verleidelijk en met gevoel voor humor. (LC)

• 

• 

• 

•