The Living and the Dead

De aristocratische, verarmde en teruggetrokken Lord en Lady Brocklebank, Donald en Nancy, in het bezit van een heuse stamboom, wonen in het magnifieke maar vervallen Longleigh House, samen met hun zoon James, die geestelijk gehandicapt is. Omdat ze bijna bankroet zijn, is Donald in onderhandeling over de verkoop van het familiehuis. Dan wordt Nancy ernstig ziek. Om haar operatie te bekostigen moet Donald het landgoed een paar dagen verlaten. Hij laat familiezuster Mary de praktische gang van zaken overnemen. Zoon James wil zijn vader echter bewijzen dat hij een verantwoordelijke jonge volwassene is en dat hij heel goed in staat is om voor zijn moeder te zorgen. Terwijl allengs onduidelijker wordt wie ziek is en wie niet, wat echt is en wat niet, wordt het ondenkbare denkbaar en begint de nachtmerrie. Aldus een feitelijke beschrijving van deze in allerlei opzichten indrukwekkende en verwarrende film. Simon Rumley, die zegt geïnspireerd te zijn door regisseurs als Tsukamoto Shinya en Darren Aronofsky, geeft een mathematisch precieze schets van de aftakeling van een gezin, of het verval van een dynastie. Rumley maakt optimaal gebruik van het fantastische spel van de drie hoofdrollen, en zet hallucinerend camerawerk in dat de psyche van de aan pillen verslaafde zoon verbeeldt. De neerwaartse beweging van het verhaal houdt de kijker tot het bittere einde in een ijzeren greep. (EH)