Klimt (director's cut)

Ruiz, in een woord ter introductie: 'In de eerste plaats moet deze film niet als biografie van de schilder Gustav Klimt beschouwd worden (wat we tegenwoordig een 'biopic' noemen). Het is een fantasie, een fresco van echte en imaginaire figuren die ontstaan uit één specifieke blik: die van Klimt. We zien de beelden in de film als het ware door Klimts ogen. Of liever gezegd: de dromen van Klimt, want deze film zal een dagdroom zijn. Een overdaad aan kleur, vervorming van de ruimte, en een buitengewone complexiteit van camerabewegingen. Het zou te ver voeren om alle manieren die ik wil gebruiken om dit tijdperk - een van de rijkste, meest tegenstrijdige en verontrustende in de geschiedenis van de mensheid - vast te leggen.' Deze visie van Ruiz resulteert in een virtuoze hommage aan een kunstenaar en zijn leven, tegen de achtergrond van het rijkgeschakeerde historische mozaïek van het fin de siècle. De plot van de film concentreert zich op Klimts passie voor Lea de Castro, zijn strijd voor artistieke vrijheid en zijn levenslange platonische verhouding met Emilie Flöge. Zijn innige vriendschap met Egon Schiele levert de vertelstem van de film. Ruiz' versie van het leven van Klimt resulteert in een zeer visuele en muzikale weergave van de echte gebeurtenissen. Hij richt zich op Klimts eeuwige zoektocht naar perfectie, erotiek en liefde, zijn onvermoeibare zucht naar een nieuwe vorm van expressie, zijn afwijzing van de sociale, artistieke tijdgeest, de turbulentie van de eeuwwende in Wenen, en het ter ziele gaan van het keizerrijk.