Jesus the Revolutionary

Het is 2011 en een militaire junta heeft de macht gegrepen op de Filippijnen. De leider, Generaal Racellos, houdt ‘s lands enige televisiezender, radiozender en krant in een ijzeren greep. De macht van Racellos wordt bedreigd door moslimseparatisten, door de communistische beweging en door een rivaliserende militaire groepering. Midden in deze chaos bevindt zich Hesus Mariano (de stille, maar licht ontvlambare Mark Anthony Fernandez) – geleerde, musicus, scherpschutter, dichter, krijger. De film werd met een zeer beperkt budget gemaakt (ongeveer vijf miljoen pesos / 75000 euro) en in twintig dagen gedraaid, maar zit zo boordevol ideeën dat hij als bron had kunnen dienen voor wel vijf minder ambitieuze films. Behalve lege straten en spuitbusgraffiti vindt de kijker geen enkel teken van vooruitgang of van geavanceerde technologie, geen enkele teken dat we bijna tien jaar verder zijn. Alles lijkt zelfs slechter te zijn geworden – en dat is waarschijnlijk precies de boodschap van Diaz. Het is een actiefilm met een ‘attitude’, een filosofisch getinte politieke parodie, een politiek geëngageerd scifi-drama. In de film worden invloeden van George Orwell, Jose Rizal en videogames vermengd. De toekomst wordt als prismatische lens gebruikt om te focussen op de dwaasheden van vandaag. (NV)