Insiang

Insiang kan gerust Brocka's meesterstuk worden genoemd. Het is van begin tot eind zijn meest intense film. Het scenario (geschreven door Lamberto Antonio, gebaseerd op het oorspronkelijke tv-script van Mario O'Hara) heeft de beste opbouw van al zijn films. Het is ook een atypische film, voor hem en zelfs voor de Filippijnse film in het algemeen. De intensiteit van de film en de structuur ervan zijn hecht met elkaar verweven; je zou kunnen zeggen dat de structuur de bron vormt van de intensiteit. Het verhaal is bewonderenswaardig compact, met slechts drie belangrijke personages (Dado, Tonya en Insiang) en één enkele plaats van handeling, het huis van Insiang. Een paar scènes vinden elders plaats, maar ze zouden net zo goed in het huis kunnen plaatsvinden. De handelingen in de film beslaan slechts enkele dagen of weken. Ook in een ander opzicht is de film uniek. De Filippijnse cinema wordt beheerst door twee thema's: liefde voor de moeder en het overleven van het gezin. Bijna alle Filippijnse films draaien rond een van deze thema's. Insiang daarentegen, neemt deze grote, overkoepelende thema's en slaat ze met ongeëvenaarde wreedheid te pletter. De film heeft een heldere boodschap: er zijn geen garanties, niet van het gezin, zelfs niet van moeder; integendeel, het meest pijnlijke verraad is juist dat van moeder en familie. Uiteindelijk ben je alleen. (NV)