Heart, Beating in the Dark (new version)

Deze film van Nagasaki, de beste in de recente geschiedenis van de Japanse cinema, gaat terug naar de indie-klassieker die hij in 1982 op Super8 opnam. Het oorspronkelijke idee van de producenten was om een remake te maken, een nieuwe versie van het verhaal over een jong stel dat op de vlucht is met een groot geheim. Tenslotte hebben niet veel mensen de kans gehad om het geweldige origineel te zien. Maar Nagasaki had een veel interessanter idee: hij wilde zien wat er twintig jaar later van Ringo en Inako, het oorspronkelijke stel misdadigers, terecht was gekomen, en hun gevoelens over hun criminele verleden vergelijken met het lot van een jong stel dat zich nu in een vergelijkbaar parket bevindt. De oorspronkelijke acteurs (toen onbekend, nu beroemd) nemen met graagte hun vroegere rollen weer op, maar vooral Naito Takeshi ziet zijn kans schoon om de eerdere film een nieuwe invulling te geven. Hij wil het personage dat hij 23 jaar geleden speelde bekritiseren. Hoewel, bekritiseren... Wat hij eigenlijk wil, is de man die hij vroeger was op zijn donder geven. De nieuwe Heart, Beating in the Dark laat zich niet makkelijk in een hokje stoppen, maar is door zijn warmte en humor zeer toegankelijk. Het is een scherpe en zeer aangrijpende beschouwing van de 'outlaw'-mentaliteit, van ouderschap, van adolescentie... en van de implicaties van het verhalenvertellen zelf. (TR)