Zes jaar na zijn speelfilmdebuut, het indringende en onsentimentele drama Solas (vertoond op het festival in Rotterdam in 2000), levert de Spanjaard Benito Zambrano zijn tweede speelfilm af. Hiervoor keerde hij terug naar Cuba, het land waar hij de filmschool doorliep. Voor het opgewekte Habana Blues putte hij uit de vele aangename herinneringen die hij nog altijd heeft aan die tijd. Hij wilde niet de zoveelste buitenlander zijn die vertelt wat er mis is met Cuba, maar de verteller van een verhaal dat uit het Cubaanse leven gegrepen is, ook al is het een verhaal met universele waarde. Habana Blues is een levendig portret van twee Cubaanse muzikanten die het willen maken, om zo eindelijk eens iets van de wereld te zien. Voor de verandering zijn het dit keer geen heren op leeftijd die de Cubaanse son spelen, maar jonge gasten die het liefst rock en blues spelen. Ruy woont samen met Caridad en hun twee kinderen. Tito woont bij zijn oma, een pittige, sigarenrokende dame. Terwijl ze aan het oefenen zijn voor hun eerste grote concert leren ze Marta en Lorenzo kennen, twee Spaanse producenten. Zij zijn in Cuba op zoek naar nieuw talent. Ruy en Tito ruiken de kans van hun leven, maar roem heeft zijn prijs. Naast het bitterzoete verhaal speelt de soundtrack een belangrijke rol in Habana Blues. Die laat zien dat er ook nog heel veel andere muziek wordt gemaakt op Cuba; van hiphop tot blues, en allemaal even gepassioneerd. (SdH)
Film details
- Productielanden
- Cuba, Frankrijk, Spanje
- Jaar
- 2005
- Festivaleditie
- IFFR 2006
- Lengte
- 115'
- Medium/Formaat
- 35mm
