Delwende

In Burkina Faso, net als in vele andere Afrikaanse landen vol archaïsche tradities, fungeren voorouderlijke gebruiken nog als het plaatselijke wetboek. Op het platteland worden onverklaarbare doden vaak toegeschreven aan zogenaamde ‘zieleneters’. Het zouden deze vrouwen zijn die, verdacht vanwege hun occulte en slechte krachten, de doden op hun geweten hebben. Delwende, lève-toi et marche is een hedendaags drama dat is gebaseerd op het ware relaas van één van deze vrouwen. Als er in het dorp een kind sterft aan meningitis, wordt Napoko Diarha ervan beticht een ziel te hebben gegeten. Hoewel duidelijk wordt dat haar eigen man achter de aanklacht zit, is zij kansloos. Hij voelt zich in zijn eer aangetast omdat Napoko zich tegen de uithuwelijking van hun dochter heeft verzet. Als Napoko voor moet komen, ligt haar lot in handen van de raad van ouderen. Ze vlucht naar een shelter in Ouagadougou. Terwijl haar krachten lijken af te nemen, onderneemt haar trotse en sterke dochter een voettocht naar de stad om haar moeder te vinden en haar bij te staan. Herinnerend aan Ousmane Sembenes werk vormt Delwende het verhaal van een moeder en dochter die ten onder dreigen te gaan aan traditionele en vrouwvijandige praktijken die gebaseerd zijn op bijgeloof. Alleen grote innerlijke wilskracht, moed en geluk maken dat zij zich aan de willekeur van een door mannen beheerste samenleving kunnen onttrekken. (SdH)

• 

•