Dead Time

Een film die op twee manieren zeer opvallend is. In de eerste plaats heeft regisseur Sanguedolce zijn lange ervaring met het handmatig kleuren en ontwikkelen van experimentele films hier toegepast in een lange speelfilm. In de tweede plaats wordt het dramatische levensverhaal van de twee zussen Wendy en Julie verteld met de gedetailleerdheid van een documentaire biografie. De filmmaker heeft zich veel beziggehouden met het verwerken van home movies, en in deze film heeft dat duidelijk invloed op de vorm van het drama. De zussen slepen zich van een jeugd vol seksueel misbruik naar gewelddadige verhoudingen met dealende mannen die ook op andere vlakken niet willen deugen. Ze geven zich volledig over aan overdadig drugsgebruik. Ze zweven permanent tussen zelfdestructie en zelfmedicatie. Zelden zal het leven van losers en gebruikers zo effectief in een vorm gegoten zijn die zonder enige toelichting de treurige hallucinaties zichtbaar maakt. De beelden lijken zelf even onder de invloed van psychedelische middelen als de karakters die de beelden bevolken. Zo slaat de film een effectieve brug tussen de experimentele drugsfilm en de meer narratieve narco-cinema. In zijn experimentele en ambachtelijke wijze van behandeling van het filmmateriaal is Sanguedolce verwant aan zijn landgenoot John Price, die met een reeks korte films ook in dit programma is vertegenwoordigd. (GjZ)