Analife

Analife is moralistisch en grensoverschrijdend, maar ook niet gespeend van een grotesk soort humor en enig opbeurend cynisme. Het verhaal vertelt hoe drie jonge Japanners ten prooi vallen aan moderne grootstedelijke verlangens, hoe zij uiteindelijk gelijktijdig terechtkomen bij de proctoloog (een dokter gespecialiseerd in problemen met het rectum), waarna ze in een sublieme sci-fi-epiloog ‘in het bos een BEER tegenkomen…’. De drie heten A, B en C en spreken tot ons over hun obsessies, misdaden, eenzaamheid en angsten in fraaie – Engelstalig gedubde – monologen. A is ogenschijnlijk normaal, maar probeert middels systematisch uitgevoerde verkrachtingen te ontsnappen aan ‘een onverklaarbare gevoelloosheid’. Getraumatiseerd door de zelfmoord van haar vriendin, begint B met het fotograferen en digitaliseren van ontbindingsprocessen. En C, die zijn eigen bestaan betekenisloos vindt, zoekt in vuilniszakken naar achteloos weggegooide informatie over anderen. ‘Alle waarden worden overspoeld door de beeldenvloed’, zo luidt de tagline van Goda’s debuut. De overweldigende digitale vorm van Analife is een kritische verwijzing naar de massaconsumptiemaatschappij: met een keur aan technieken creëert Goda een even hypnotiserend als effectief informatiebombardement. En zo bewijst ook deze film dat je voor het maken van een goede film tegenwoordig niet veel meer nodig hebt dan talent, een idee en een beetje verstand van computers. (GT)