Alex

Alex is een vrijgevochten, ogenschijnlijk stoere maar kwetsbare vrouw van in de dertig. Voor de kost staat ze op de markt en klust ze in de bouw – ze doet niet onder voor de mannen. Ze werkt aan het bewoonbaar maken van een oud vervallen huis, hoog en eenzaam in de bergen van de Ardèche, in de hoop dat haar tienerzoon Xavier, die niet door haar is opgevoed, bij haar in zal trekken. De muren die ze aan het restaureren is, zijn als haar leven dat ze stukje bij beetje weer op wil bouwen. Want duidelijk is dat ze moeizame jaren achter de rug heeft – in haar eigen, defensieve woorden tegen haar zoon: ‘Ik was instabiel.’ Nog altijd is ze snel van haar stuk en kan boos en agressief worden. José Alcala weet in zijn speelfilmdebuut de situatie van zijn protagoniste, indrukwekkend gespeeld door de onbekende Marie Raynal, in een paar schitterende scènes neer te zetten. De film heeft niet veel woorden nodig om onder de huid van de kijker te kruipen. Op een onsentimentele, schijnbaar afstandelijke en sobere manier filmt Alcala de droge bergen, de boerenmarkt ‘s ochtends vroeg, de kale interieurs, de manier van overleven op het Franse platteland, de onhandige pogingen tot liefde en contact. Alex is, zoals Libération het schreef, een ruwe diamant. Pure filmkunst. (DP)