Tropical Malady

Weerasethakul lijkt in verschillende werelden te leven. Eén daarvan is diep geworteld in de mythische verhalen van zijn jeugd in de provincie van Thailand. Een andere, die daar ver vanaf lijkt te staan, is die van de avant-gardekunst van zijn opleiding in het Amerikaanse Chicago. Bijzonder aan de films van Weerasethakul is dat die werelden niet krampachtig worden vermengd, maar naast elkaar bestaan op een manier die eigenlijk nooit eerder vertoond is. Ook deze laatste film is prettig onplaatsbaar. Te veel verfijnde kunst om echt aan te sluiten bij de locale tradities, en te diep geworteld in jungle-spookverhalen om als speelfilm geheel volgbaar te zijn. Wat in dit geval onmiskenbaar een kwaliteit is. Een film als deze kan alleen maar gemaakt worden door een regisseur die ook echt in dolende geesten gelooft. De film bestaat uit twee los samenhangende delen. In het eerste deel, dat zich aan de rand van de stad afspeelt, ontmoet de soldaat Keng (Banlop Lomnoi) de plattelandsjongen Tong (Sakda Kaewbuadee). Ze beleven een soort homo-erotische vakantieliefde zonder dat dit seksueel expliciet wordt. Het tweede deel heeft een veel magischer sfeer en speelt zich in de jungle af. Tong, in de hoedanigheid van boswachter, gaat op jacht naar een legendarische mens-tijger of misschien wel een tovenaar-tijger. Tropical Malady, onnavolgbaar of niet, is van een adembenemende schoonheid. Zelden in de cinema werd het bovennatuurlijke met zulke minimale middelen zo geloofwaardig verbeeld. (GjZ)