Tomorrow

Het is een van de oudste regels van de fictiefilm: laat je acteurs nooit recht in de lens kijken, anders voelt het publiek zich aangesproken en gaat de illusie van identificatie verloren. In het documentaire genre is het evenwel net omgekeerd: de gefilmden worden verondersteld direct in de camera te kijken en daarmee de autoriteit van de persoon achter de camera te erkennen. In haar filminstallaties probeert Fiona Tan met beide systemen van ‘onderwerping’ in het reine te komen. Voor Tomorrow ging ze in het midden van een cirkel van Zweedse scholieren staan. Ze filmde hun jonge gezichten en ongemakkelijke uitdrukking in een trage, roterende beweging.