The Edukators

‘s Nachts breken Jan en Peter in bij dure villa’s om het interieur een eigenzinnige metamorfose te laten ondergaan. Meubels worden opgestapeld, cd-spelers in de koelkast geplaatst en dure porseleincollecties in de wc-pot gedeponeerd. Ter verklaring wordt een briefje achtergelaten met de tekst ‘u bent te rijk’ of ‘de vette jaren zijn voorbij’. Was getekend: The Edukators. Wie vraagt in de winkel of zijn sportschoenen wel van koosjere makelij zijn? Wie is nog idealistisch genoeg om te zeggen dat hij te veel geld verdient? Het zijn vragen die regisseur Hans Weingartner, zelf voormalig activist, met satanisch genoegen presenteert in The Edukators. Weingartner is er de man niet naar om de makkelijkste weg te kiezen. Als kijker voel je aanvankelijk sympathie voor de idealistische Jan en Peter, evenals voor hun vriendinnetje Jule, die door een onverzekerde aanrijding voor een ton in het krijt staat bij de patserige zakenman Hardenberg. Maar als Hardenberg onverwacht thuiskomt tijdens een Edukator-inbraak, blijken idealen minder houdbaar dan gedacht. In paniek gaan de Edukators over tot de ontvoering van de zakenman, waarmee hun methoden plots akelig dicht komen te liggen bij die van de Rote Armee Fraktion. Als Hardenberg ook nog een voormalig linkse idealist blijkt te zijn, die zijn transformatie tot succesvol zakenman alleszins invoelbaar maakt, word je als kijker gedwongen om opnieuw je positie te bepalen. Op het filmfestival van Cannes werd Weingartners idealistische steekspel genomineerd voor de Gouden Palm. (SdH)