Tea

Tea is voor een belangrijk deel gebaseerd op Tea Opera van de in New York wonende Chinese componist Tan Dun, bekend van zijn Oscarwinnende muziek voor de film Crouching Tiger, Hidden Dragon. In Tea Opera volgen de muziek van Tan Dun en de tekst van librettist Xu Ying het oude Book of Tea, waarin thee wordt beschouwd als metafoor voor de juiste manier van leven. De filosofie erachter is dat uit de combinatie van twee op het oog vijandelijke elementen – water en vuur, beiden nodig om thee te bereiden – iets positiefs tevoorschijn kan komen. Analoog aan het maken van thee, zouden zo op politiek niveau ‘water’ en ‘vuur’ tot vrede kunnen en moeten leiden. Het is een stelling die in de documentaire van Frank Scheffer wordt verwoord door Xu Ying. Naast het operagedeelte in de documentaire, met onder meer gesprekken met Tan Dun, Xu Ying en regisseur Pierre Audi, zien we adembenemende beelden van theeceremonies, een Chinees poppenspel en veelzeggende, op thee geïnspireerde landschappen, samengebracht in een even functionele als sierlijke en hier en daar bijna erotische montagestijl. Die stijl doet in alle opzichten recht aan Tan Duns sjamanistische kijk op het leven, waarin alles – een steen evengoed als een plant, een mens of een theeblaadje – een ziel heeft. De film meandert voortdurend tussen cultuur en natuur, op zoek naar de geest van thee, als spiegel van de menselijke ziel.