Sound Piece (Rotterdam)

De methodes van Monk herinneren aan de kunstmethodes die typisch waren voor het conceptualisme van de jaren zestig, maar dan zonder de utopische idealen of de notie van het artistieke genie. In plaats daarvan baseert Monk zijn conceptuele benadering op meer banale bekommernissen, zoals zijn persoonlijk leven, zijn gezin, zelfs zijn huisdieren, terwijl hij toch refereert naar systemen die kunstenaars als Sol LeWitt zo rigoureus toepasten. Veel van zijn werk is speels en vol nostalgie naar de late jaren zestig, maar hij plaatst ook vraagtekens bij de notie van zuiverheid binnen de moderne kunst, demystificeert het creatieve proces en suggereert een alternatief model voor hoe kunst en de rol van de kunstenaar begrepen kunnen worden.