Sanctuary

Het verhaal van Sanctuary geeft zich niet zo snel prijs. Lai verkoopt speelgoedgeweren op de markt en slijt zijn vrije tijd met gokken in poolhallen. Hij woont samen met de kwakkelende See die dag in dag uit monotoon kopieerwerk verricht. Geregeld gaat See op bezoek bij haar opa die om onbestemde redenen wat afstand houdt. Opa’s voornaamste zorg lijkt zijn oude vrouw die in een verpleegtehuis verblijft. Zorgvuldig en genuanceerd legt Ho gaandeweg de werkelijke verhoudingen tussen de karakters bloot. Er ontvouwt zich een realistisch drama over vervreemding, identiteit en eenzaamheid in een Maleisië tussen traditie en moderniteit. Een menselijke confrontatie die de karakters dwingt tot onafwendbare, persoonlijke keuzes. Vaak zit de digitale camera van Teoh Gay Hian de personages dicht op de huid, om dan terug te vallen in terloopse observatie. Met Sanctuary is Ho erin geslaagd om met minimale middelen een aangrijpende en complexe film te maken. Inventiviteit is een vereiste in een land waar je als serieus filmmaker moet rondkomen van acteerwerk in commercials. Ho’s stemmige, trage en verstilde filmstijl bewijst echter dat hij veel meer in zijn mars heeft. In Sanctuary benadert Ho zijn inspiratoren Hou Hsiao-hsien en Tsai Ming-liang niet alleen; hij weet hen ook te evenaren. (SdH)