Sade

'Als je een film maakt met de titel Sade, verwacht iedereen een stortvloed aan orgiën en martelscènes. Het leek mij interessanter om een personage te construeren dat overeenkwam met het beeld dat ik van de Markies de Sade had. Volgens mij was hij iemand die zijn vrijheid als een grote schat koesterde en daar een hoge prijs voor heeft betaald.' Jacquots fictieve portret van de meest bewonderde rebel van Frankrijk speelt zich af tijdens een minder bekende periode uit het leven van de schrijver. Het is 1794 en op het hoogtepunt van het Schrikbewind zit De Sade in Picpus, een sanatorium en tussenhalte voor adel op weg naar de guillotine. Toen de film uitkwam, werd die aanvankelijk verkeerd begrepen. Dit is deels te verklaren om redenen waaraan Jacquot hierboven refereert. De film is vakkundig gemaakt, oogt ontspannen en is onnadrukkelijk innemend, wars van de buitensporige retoriek en gecamoufleerde obsceniteit van het bespottelijke Quills. Bovendien is dit opnieuw een van Jacquots exploraties naar de gemoedstoestand van een jonge vrouw, onder het mom van een kostuumdrama. Hier betreft het een fictief personage, de dochter van een graaf genaamd Emilie (Isild Le Besco). Los daarvan zet Daniel Auteuil in zijn briljante spel de Markies de Sade neer als een geestige, charmante, erudiete kunstenaar met een fascinatie voor alles wat menselijk is. (KJ)