Oh! Uomo

Oh! Uomo gaat soms zeer gedetailleerd over de Eerste Wereldoorlog, maar tegelijkertijd over alle oorlogen, en daarmee is deze politieke en poëtische film nadrukkelijk actueel. Hij is opgebouwd uit found-footage - waarbij finding hier vooral zorgvuldig en hardnekkig zoeken betekende. Van alle collagefilmers die werken met archiefbeelden zijn Gianikian & Ricci Lucchi zonder twijfel de grootste ambachtsmensen. De zoektocht naar net dat ene facet lijkt op de methode van de klassieke diamantslijper die het optimale licht haalt uit een ruwe steen. De filmmakers laten zien - soms gruwelijk concreet - wat oorlog mensen kan aandoen, hoe oorlog mensen voorgoed kan veranderen. Doordat ze niet wegkijken van de gruwelen, is hun film ook actueel. Ondanks de huidige stroom aan oorlogsbeelden worden de beelden die écht duidelijk maken hoe gruwelijk de gevolgen van een oorlog zijn, maar al te vaak gecensureerd. Dat druist volledig in tegen de overtuigingen van bijvoorbeeld een Leonardo da Vinci (aan wiens geschriften de titel is ontleend), die vond dat juist de meest vreselijke oorlogsbeelden moesten worden getoond, zodat de mens ('Oh! mens') zich zou realiseren wat hij een ander mens aandoet. De filmmakers maakten eerder films met materiaal uit de Eerste Wereldoorlog: Prigionieri della guerra (1995) en Su tutte le vette è pace (1996). Ze beschouwen deze film als de voltooiing van een trilogie. Met, op hun verzoek, een speciale vermelding voor hun historische adviseur Diego Leoni. (GjZ)