Moskatchka

Deze film combineert fragmenten van de choreografie van het leven, om een beeld van de werkelijkheid te scheppen. Hiervoor worden tableauachtige shots gebruikt van verschillende plekken in de Moskovische buitenwijk Moskatchka (het arme gedeelte van Riga, hoofdstad van Letland). Zonder commentaar te leveren observeert de camera het gedrag van mensen, wat doet denken aan de vroege films van Flaherty, met zijn camera die 'vastkleefde' aan zijn filmhelden. Het herinnert ook aan het begin van de filmkunst, toen het weergeven van de werkelijkheid op celluloid al een gebeurtenis op zich was, ondanks het toevallige karakter ervan. Ondertussen laat het oog van de camera geen duidelijke of productieve activiteiten zien, waardoor deze een losstaand, eeuwig, mythisch en absurd karakter krijgen. Het lijkt alsof de gebeurtenissen begonnen waren lang voordat het eerste shot gefilmd was, en ze eindigen ook niet na een bepaalde spanne tijds, waardoor het hele gamma van chronologische voortgang teniet wordt gedaan. Het is de poëzie van de eenvoud van het leven. Door een parallelmontage van enkele verhalen en losse shots, slaagt de regisseuse erin om de kijker in haar eerste film het gevoel te geven hoogstpersoonlijk een bezoek aan Moskatchka te hebben gebracht - en wel met zo'n intensiteit dat men zich bijna ongemakkelijk zou kunnen voelen over het aantasten van de privacy van de mensen hier. De sfeer van deze onbekende en bij uitstek niet-toeristische buurt van Riga, die een geheel eigen charme heeft, is door regisseuse en cameraman perfect weergegeven. (LC)