Le dernier jour

In dit fatalistische portret van een ontwricht gezin gaat iedereen gebukt onder een groot geheim. Hoofdrolspeler Gaspard Ulliel fascineert als de kwetsbare en tegelijk onverzettelijke negentienjarige student Simon, die in de kerstvakantie terugkeert naar zijn ouderlijk huis aan de Bretonse kust. Behalve zijn koffers heeft hij ook een meisje meegenomen dat hij nog maar net in de nachttrein heeft ontmoet: Louise. De relatie tussen Simon en Louise is onduidelijk; ze slapen bij elkaar, praten en ruziën, maar het zijn geen geliefden. Gaandeweg brengt Louise steeds meer tijd door met een jeugdvriend van Simon, die nu vuurtorenwachter is op het eiland. De spanning in het huishouden is om te snijden. Simon en zijn moeder - een schitterende rol van Nicole Garcia - kunnen goed met elkaar opschieten, maar zijn vader is voor hem een vreemde. Tussen vader en moeder hangen lange stiltes, zoals vaker voorkomt bij langgetrouwde stellen, maar áls er dan gepraat wordt, is het meer een kwestie van schreeuwen. En dan is er ook nog een alcoholistische schrijver die in een nabijgelegen hotel logeert en een duit in het suspense-zakje doet. Voortdurend is de dreiging van het onvermijdelijke conflict voelbaar - inmiddels een handelsmerk van regisseur Marconi, hier virtuoos aangezet in de artdirection, de muziek en het acteerwerk. (SdH)