Late Bloomer

Shibata's speelfilmdebuut nn 891102 (in 2000 in Rotterdam vertoond) handelde over een man die geobsedeerd was door het idee om het traumatiserende geluid van de atoombom te herscheppen. Ook de in zwart-wit gedraaide, visueel indrukwekkende opvolger Late Bloomer kent een zeer ongewoon onderwerp. Fascinerende hoofdpersoon is Sumida (gespeeld door de meervoudig gehandicapte acteur Sumida Masakiyo), een zorgbehoeftige man die motorisch beperkt is en een spraakcomputer nodig heeft om zich uit te drukken, maar die allesbehalve achterlijk is en regelmatig de bloemetjes buiten zet. Een van de mensen die voor hem zorgt is zijn beste vriend Take, een punkmuzikant. Op een dag komt er een nieuwe vrijwilligster bij Sumida over de vloer, studente Nobuko, die materiaal verzamelt voor haar afstudeerscriptie. Sumida voelt zich tot haar aangetrokken en nodigt haar uit om mee te gaan naar een concert van Take's band. Maar wanneer Take en Nobuko elkaar ontmoeten, lijkt Sumida de boot te gaan missen. Dat leidt tot een emotioneel conflict met gruwelijke gevolgen. Het filmische en psychologische inzicht van Shibata levert samen met de unieke performance van Sumida een onvergetelijke film op: menselijk en humoristisch, gruwelijk en ironisch tegelijk. Shibata over zijn hoofdpersoon: 'Hij is zeer indrukwekkend. We waren allemaal in hem geïnteresseerd en werden zijn fans. En nu zijn we nu compleet in de ban van zijn charmes...' (GT)