Café Lumière

In het kader van de herdenking van het honderdste geboortejaar van Yasujiro Ozu maakte Hou Hsiao-hsien, zonder zelf een woord Japans te spreken, een echte Japanse film met twee Japanse sterren (Asano Tadanobu en Hagiwara Masato). Café Lumière, een film over familiebanden, eenzaamheid en geschiedenis, is gemaakt in de geest van Ozu, inclusief diens voorliefde voor treinen en treingeluiden, maar is tegelijk een schitterend gefotografeerde, typische 'Hou'. Freelancer Yoko (het acteerdebuut van popidool Yo Hitoto) woont in Tokio en doet research naar de Taiwanees-Japanse componist Jiang Wen-ye (die bekend was in de jaren dertig, maar wiens muziek nu weer populair wordt). Na een werkbezoek aan Taiwan gaat ze naar haar ouders, waar ze terloops meedeelt dat ze zwanger is. In Tokio spendeert ze veel tijd met Hajime, verkoper van tweedehands boeken en in zijn vrije tijd liefhebber van treinen - een passie die hij met Ozu deelt. Enigszins ontworteld zwerven Yoko en Hajime door deze metropool die sinds de jaren dertig, toen componist Jiang er verbleef, volledig veranderd is en die hen nauwelijks herkenningspunten biedt. Zonder veel dramatische ontwikkeling in de handelingen aan te brengen, levert Hou in Café Lumière een haarscherp beeld van hedendaags grootstedelijk leven. In deze mysterieuze film over stedelijke eenzaamheid, over wie je bent en waar je vandaan komt, geeft hij de ontworteling onverwachte diepte. (GT)