Brossa

Een van de honderd nooit gerealiseerde filmscenario’s die Christian Janicot in zijn Anthologie du Cinéma Invisible verzamelde (zie hiernaast), was Foc al Cantir (Vuur in de mok), uit 1948, van de Catalaanse dichter Joan Brossa. Digna Sinke raakte gefascineerd door dit experimentele werk en verdiepte zich in de wereld van Brossa. Het avantgardische script van Foc al Cantir werd min of meer clandestien geschreven onder de dictatuur van Franco, vlak na de Tweede Wereldoorlog. De vraag waarom de film nooit werd gemaakt, kan Brossa zelf niet meer beantwoorden: hij overleed in 1998. Zijn vrienden en zijn werk moesten het antwoord verschaffen. In Brossa’s wereld waren er geen precieze grenzen tussen de verschillende kunstvormen. Hij was dichter, beeldend kunstenaar én jongleur. Hij was er van overtuigd dat alles een andere vorm kon aannemen: als je de letter A op zijn kop zet, zie je een geitenkop. De transformatie van dingen heeft hem altijd gefascineerd; daarom hield hij ook zowel van goochelen als van film. De illusie die kunst hem bood, beschouwde hij als een noodzakelijke voorwaarde voor het leven. Brossa is niet zomaar een kunstenaarsportret, maar een zoektocht naar de waarde van vriendschap, kunst en sterfelijkheid. (SdH)