a.m./p.m.

In a.m./p.m. tast de camera met een oneindig trage, gestage beweging foto’s van gebouwen af. De grootstedelijke landschappen worden begeleid door een vrouwenstem. Zij spreekt over zichzelf en de wereld, over beelden van vandaag, over een reis. Haar monoloog is een gefictionaliseerde verwerking van de indrukken die Asselberghs opdeed tijdens een verblijf in Palestina. In de film heeft hij gekozen voor een absoluut minimale audiovisuele aanpak. De afstand die Asselberghs schept door een nuchtere vrouwenstem te gebruiken in plaats van zijn eigen stem zorgt samen met zijn afwijzing van documentair materiaal voor een complexe benadering van zijn gevoelens en ideeën rondom het Israëlisch-Palestijns conflict.