Wir sind Sintikinder und keine Zigeuner

Het negenjarige Sintimeisje Brigitta laat haar wereld zien. Ze woont met haar familie in een woonwagenkamp aan de rand van een kleine Beierse stad. Iedereen spreekt er nog Romani en houdt zich aan de overgeleverde gewoonten. Dit betekent dat de kinderen aan het volwassen leven deelnemen en dat de zeer gerespecteerde ouderen vertellen hoe het vroeger was. In deze gemeenschap leven alle leeftijdsgroepen heel vanzelfsprekend door elkaar heen. Voor deze Sinti is 'zigeuner' een scheldwoord. Op school wordt geleerd dat er twee culturen, twee talen en twee realiteiten zijn: die van de Sinti en die van de Duitsers. Hoewel er Hoogduits in de school wordt gesproken, zijn er alleen Sintikinderen. Brigitta vertelt beeldend van de materiële ontberingen, die verzacht worden door het leven als 'grootfamilie'. Brigitta weet heel goed waar ze thuis hoort.