What Goes Up

Breer geeft zijn persoonlijke visie op het alledaagse in beelden die voorbijflitsen als een flashback van duizend volmaakt gelukkige momenten, gecondenseerd in een epos van vier minuten. De laatste scène van een ontspoorde trein verschaft ons een metafoor voor het absurde idee dat een lang, mooi, rijk gevuld leven simpelweg ten einde loopt.