Trailer Town

Een film waarbij het maken van een onderscheid tussen documentaire en speelfilm zinloos is. De plaats van handeling (een bestaand woonwagenkamp aan de rand van Hollywood), de hoofdrolspelers (uitgerangeerde, alcoholistische en geperverteerde acteurs) en de handeling zelf (een reeks van min of meer samenhangende fragmenten) geven een overtuigend gevoel van authenticiteit. De manier waarop de handelingen in beeld zijn gebracht hebben veel weg van speelfilmenscenering en -montage. Laten we het erop houden dat de personages hun eigen leven spelen, in hun eigen kamp, met hun eigen drama's al vertelstof. De film geeft een wrang beeld van de onderste sociale lagen in de huidige Amerikaanse samenleving. De dunne polyester wand is het enige dat de protagonisten nog scheidt van een dakloos leven op straat. De kampbewoners hebben weinig sociale schijn op te houden en laten in soms schokkende en verbitterde litanieën hun benevelde gedachten over met name seks de vrije loop. Toch zijn hun pogingen om deze vuilspuiterijen in een soort stand-up comedy-acts tot kunst te verheffen aandoenlijk en in zekere zin ook geestig. Tegen het einde geeft deze grillige en hoogst originele film nog een fraaie parodie op de onvermijdelijke afloop van iedere genrefilm als Bill, een van de hoofdpersonen, zich als een belaagde cowboy vanaf het dak van zijn woonwagen met een geweer tegen uitzetting verdedigt. Spel of niet: met de onderkant van Amerika is het ernstig gesteld. (GjZ)