Star Spangled to Death – Part 1

prod. jaar 1957- 2003’Star Spangled to Death is een epische film die een paar honderd dollar heeft gekost. Het is een collage van fratsen, een combinatie van “found” films en mijn eigen min of meer geënsceneerde films (ik heb ooit gezegd dat het gemakkelijker was om de wind te filmen dan Jack en Jerry). Het is sociale kritiek waarin een Amerika wordt afgeschilderd dat is gestolen en in de uitverkoop gegooid, waarin uitingen van populaire cultuur een aanklacht tegen zichzelf richten. Ras en religie, de monopolisering van de welvaart, het doelbewust dom houden van burgers en de verslaving aan oorlog worden gebruikt als attributen voor clownerie. Lang leve de gril! Een handjevol verklede artiesten voert een weinig overtuigende voorstelling op en vraagt het publiek om hun fantasie en begrip aan te spreken en zo het beeld te completeren. Jack Smiths performance (pre-Flaming Creatures) is een cine-visitatie van het goddelijke (de film heeft voddig-kosmische pretenties). Zijn personage The Spirit Not Of Life But Of Living omarmt het Lijden, in de persoon van de arme, verwarde, heftige Jerry Sims, als de onvermijdelijke essentie van het leven. Is deze video het Grote Werk? In de winter van 1959 bestonden de montagefaciliteiten uit twee spijkers aan de muur waar twee filmspoelen aan hingen, en een vergrootglas. In 2003 zat ik achter een G4 met Final Cut Pro. Je kunt het geheel misschien maar beter beschouwen als een voorbeeld van mijn found-filmoeuvre. Ik heb een paar found-films uit de oorspronkelijke collage geschrapt, inclusief alle biografische elementen (zoals de videofilmpjes van het derde huwelijk van mijn (mogelijke) vader). Ik heb ze vervangen door onderdelen die beter sporen met de centrale thema’s van het werk. Materiaal dat ik in de loop der jaren heb verzameld met SSTD in mijn achterhoofd, waarvan maar een klein gedeelte in de uiteindelijke versie geperst kon worden. De Follies zijn daar ergens in de jaren zestig bij gekomen, terwijl Ten Minutes To Live van Micheaux zich in mijn leven boorde 1968 (de dvd van SSTD zou eigenlijk een double-feature moeten zijn met Ten Minutes To Live, zo mooi sluiten die titels op elkaar aan), maar is pas in de laatste montage doorgedrongen tot SSTD. Ook kun je echt niet heen om Ronald Reagan en die druiloor die nu aan de macht is. Als ik net zoveel verontwaardiging had als in mijn jongere jaren, had ik misschien geen concessies gedaan aan wat de toeschouwer aankan, maar had ik nog veel meer materiaal toegevoegd. Ik weet dat er mensen zijn die zich zullen storen aan wat zij als tekens van een geordende geest beschouwen. Mijn geest is echter helemaal niet zo veranderd en ik ben niet ineens iemand anders geworden. Ik heb het werk voltooid, en dat is filosofisch gezien in feite het hele probleem. Het was de bedoeling dat het een verwarde kluwen bleef, een hoop dwalende krachten zonder richting, en het aan de begenadigde kijker te laten om er vorm aan te geven. Een Frankenstein die was kortgesloten, maar nog naschokte en te gevaarlijk was om bij in de buurt te komen. Helemaal bezaaid met sterren, maar springlevend. [K.J.]