Les trois couronnes du matelot

Three Crowns of the Sailor betekende voor Ruiz het eerste commerciële succes in het arthousecircuit van zijn nieuwe thuisland Frankrijk. Three Crowns was de eerste film waarin een aantal zware thema's voorkwam die hij vervolgens in een handvol films zou uitwerken. Om er een paar te noemen: perverse sprookjes en fantasieverhalen over spookschepen; de mix van populaire en elitaire literatuur; gewrochte verhalen over moord, wanderlust en het verlies van identiteit, verteld vanuit verspringende perspectieven; de ineenvlechting van de Europese en Latijns-Amerikaanse mythologie.Deze film is een exotische dis: The Rime of the Ancient Mariner van Coleridge duikt op naast Last Year at Marienbad, Hans Christian Andersen, Dylan Thomas, Edgar Allan Poe, Pandora en de Vliegende Hollander. En niet te vergeten Orson Welles, op wiens postgesynchroniseerde sound designs en barokke hoogstandjes van letterlijke visuele diepgang Ruiz liefdevol voortborduurt. Het aanroepen van Welles' geest roept weer allerlei associaties op met Isak Dinesen, Cervantes, Stevenson, Conrad en Melville.De plot mag dan letterlijk alle kanten op vliegen, maar toch heeft Three Crowns een geheel eigen poëtische eenheid, in de rigoureuze logica van paradox, omdraaiing, verwisseling en de soepele coëxistentie van schijnbaar onverenigbare tegenstellingen: leven en dood, "zelf" en de ander, woord en beeld, verleden en heden. Zelfs het menselijk lichaam wordt een monsterlijke collage (of beweegbaar festijn), zoals in Lisa Lyons gedenkwaardige dans. Adrian Martin