La présence réelle

Toen Ruiz in 1983 door het festival van Avignon werd gevraagd om een toneelstuk te regisseren, deed hij twee dingen. In de eerste plaats filmde hij in moordend tempo een bewerking van Racine’s Bérénice, in de stijl van een Mexicaanse melodrama, zoals hij dat noemde. En ten tweede begon hij ook nog aan een ambitieuze documentaire over het festival. De titel La presence réelle verwijst naar de katholieke transsubstantiatie, de doctrine dat brood en de wijn tijdens de heilige mis waarlijk veranderen in het lichaam en bloed van Christus. Hoe echt, zo vraagt Ruiz zich af, is de aanwezigheid van de acteur straks nog in de interactieve video van de toekomst? Ruiz vergroot de uitzinnige paradox van Calderón’s klassieker Life is a Dream uit (door hemzelf in 1986 bewerkt voor toneel onder de titel Memoire des Apparences), en toont hoe acteur Franck Oger zijn honorarium komt ophalen en het theaterfestival bezoekt, waar hij toeschouwer wordt van zijn eigen voorstelling. De kansen die Grenoble en Le Havre Ruiz hebben geboden om producties te maken, hebben geleid tot nieuwe hoogtepunten in diens fantasie en inventiviteit.Ian Christie