La Mina

La Mina is het resultaat van het verblijf van een jaar bij de zigeuners van La Mina, een getto aan de rand van Barcelona. Samen met Manuel Fernandez, een van hun leiders, schreef Hannah Collins een onthullend scenario gebaseerd op het dagelijkse leven van zes mensen. Zij spelen hun eigen rol en soms die van een ander, gesteund door professionele acteurs die hen leerden omgaan met de camera terwijl zij gebeurtenissen herbeleven uit hun eigen leven. Patriarch Tio Emilio werkte als spaghettiwestern-acteur met sterren als Sophia Loren en is nu rechter in een openlucht-zigeunerrechtbank. De jonge Manu droomt ervan acteur te worden, maar organiseert in de tussentijd zangwedstrijden voor gekooide vogels. Nenin, die nog altijd in een caravan woont, heeft al sinds de dood van zijn vader tien jaar eerder geen trompet gespeeld en wordt overgehaald door zijn zus Nina om zijn instrument weer op te pakken. Raphael, die in een rolstoel zit, verkoopt loten en leert voor advocaat, maar iedere nacht zingt hij tussen de verlaten torenflats zachtjes Cante Hondo voor zijn dode moeder. Het is de eerste keer dat de zigeuners een camera toelaten in de 'barrio' sinds er twintig jaar geleden een rampzalige misdaadfilm werd opgenomen. La Mina werd in eerste instantie gemaakt als lange speelfilm en opgenomen op 35mm, maar werd ook gemonteerd voor vijf schermen, waarop de verschillende verhalen over drie dagen en nachten in de barrio simultaan te zien zijn.