Just Another Day in the Homeland

Een onderhoudende documentaire die gedraaid is met de vlotheid en nonchalance van een home-movie. John Maringouin draaide de film tijdens de eerste periode van de laatste oorlog tegen Irak. Hij filmde op straat in zijn eigen omgeving, observeerde hoe mensen op de gebeurtenissen reageerden en liet gewone mensen aan het woord over hun land in oorlog. De film staat stil bij de gruwelijkheid en de grote gevolgen van een oorlog als deze, maar is ook satirisch en in zijn geheel opmerkelijk licht van toon. Zo bevat hij droomachtige collages die een bijna psychedelische blik op het wereldtoneel geven. Een wereld die in alle opzichten ver van de Amerikanen verwijderd is en die voor hen eigenlijk alleen als televisierealiteit bestaat. Het vredige van het aangename Californië in het voorjaar vormt een groot contrast met de gebombardeerde steden van de vijand. Na de eerste bommen op Bagdad kijkt een groepje mensen naar Triumf des Willens, de oude nazi-propaganda film van Leni Riefenstahl. Een onwerkelijk contrast, met toch ook merkwaardige overeenkomsten. Toevalligheden als deze (Maringouin werd als het ware door de oorlog overvallen) tillen de film uit boven louter een impressie van een volk dat zo gemakkelijk ten strijde trekt. Maringouin filmde chronologisch, waardoor voor-en achtergrond (thuisfront en oorlog) zich op natuurlijke wijze vermengen. (GjZ)