Journey of the Grey Men

Op charmante wijze introduceert de regisseur zelf het gegeven van de film. Journey of the Gray Men combineert een aantal zaken waar de ervaren documentairemaker Razavian al enige tijd mee rondliep. Hij wilde een road-movie maken met een oude Chevrolet en drie oude poppenspelers. En hij wilde een verhaal vertellen over de wens terug te keren naar plaatsen en vrienden uit vervlogen tijden. Zijn vader werd ooit enige tijd verbannen naar Birjand, ver weg in de Iraanse woestijn, en hij had goede herinneringen aan de vrienden die hij daar maakte. Toen hij er na jaren wachten eindelijk weer eens ging kijken, bleken zijn oude kameraden overleden. De film is in essentie een reis van drie oude mannen door de bergen, wouden en woestijnen van Iran. Ze voeren lange gesprekken, ontmoeten allerlei landgenoten, soms zelfs vergeten vrienden. Soms treden ze op met hun poppen. De oude mannen, hartveroverende amateur-acteurs, stelen de show met hun authentieke muziek. De typisch Iraanse vermenging van feit en fictie krijgt op uiterst heldere wijze vorm, zoals wanneer de filmcrew ingrijpt wanneer een ontmoeting met militante studenten uit de hand loopt. Bovenal wordt Journey of the Gray Men gedragen door Razavians grote gevoel voor cinema en zijn liefde voor het eigenlijke, melancholieke onderwerp van zijn film: het leven en het land van zijn ouders.