Granny

Oma Tusya, die haar hele leven voor haar zieke dochter en haar kleinkinderen heeft gezorgd en in de slag om Stalingrad nog loopgraven heeft gegraven, wordt op oude leeftijd door haar schoonzoon haar huis uit gewerkt en naar haar zus gestuurd. Daarna verhuist ze van het ene naar het andere ongastvrije familielid. De ondankbaarheid van haar familie, voor wie oma een last is geworden, staat model voor het verval van het gezinsleven in hedendaags Rusland. De oude boerenvrouw vormt een sterk contrast met de materialistische stadsyuppies, bij wie oma niet welkom is. Bij arme Tsjetsjeense vluchtelingen krijgt ze een des te warmer onthaal. De rol van oma Tusya wordt gespeeld door een niet-professionele actrice, Nina Shoubina, wier zeggingskracht deels in de sterke gelaatstrekken van haar doorgroefde gezicht ligt. Bobrova's film laat het moeilijke leven van Russische ouderen zien, die noch van de staat, noch van hun familie veel te verwachten hebben. Met enige nostalgie laat Bobrova de oude vrouw terugkijken op het (Sovjet-verleden. De film is ook te beschouwen als Bobrova's ode aan het vrouwelijke front: de Russische vrouwen die het land tijdens de Tweede Wereldoorlog op de been hielden.