Fuse

Zalica's ontroerende tragikomedie over het leven na de oorlog in Bosnië staat met beide benen in de rijke lokale filmtraditie; echo's van de klassieke cinema uit voormalig Joegoslavië zijn hoor-en zichtbaar. Zalica wilde na alle oorlogsellende graag een film over vrede en vredestijd maken, maar, zo merkte hij, die kan soms bijna even erg zijn. Dat het niet allemaal pais en vree is in het Bosnische plaatsje Tesanj blijkt al in de openingsscène. Toch doen de brandweermannen hun oefeningen, en lijken de eerlijke, hardwerkende inwoners in harmonie met elkaar samen te leven. Achter de schone schijn schuilt een ander Tesanj; Servische ex-inwoners die willen terugkeren, worden uitgescholden op straat, boobytraps eisen nog altijd slachtoffers, en lang niet alle doden zijn teruggevonden. Het stadje wordt in werkelijkheid gerund door een crimineel die zich bezighoudt met sigaretten-drank-en mensensmokkel. Hij wordt met plezier geholpen door de politiechef. Wanneer het bericht komt dat president Clinton naar Tesanj zal komen om beschermheer van het plaatsje te worden, breekt de pleuris uit. Alle hoeren, illegale goederen en boekhoudingen dienen zo snel mogelijk weggewerkt te worden, en de Servische en Bosnische brandweer moeten samen gaan werken. Fuse werd bekroond met een Zilveren Luipaard op het festival van Locarno.