Code 46

Michael Winterbottom is een van de belangrijke regisseurs die zich het afgelopen jaar met de verbeelding van de nabije toekomst hebben beziggehouden. In het als een visionaire detective gestructureerde Code 46 zijn echter geen special effects of studiodecors à la Star Wars of Star Trek te vinden. Winterbottom gebruikt de Arabische woestijn en de hypermoderne skyline van Shanghai als overtuigend decor voor een film waarin de steden zo vol zijn geworden dat outsiders met alle mogelijke middelen worden buitengehouden. ‘Buiten’ in de woestijnen wonen de hordes die ontstaan zijn door de opwarming van de aarde. Om in een stad te mogen wonen, of er een binnen te komen, hebben mensen een ‘papelle’ nodig, een soort gecombineerd paspoort, visum en verzekeringsbewijs. Biotechniek, klonen en het uitwissen van herinneringen bepalen de plot: William (Robbins) is een soort verzekeringsexpert uit Seattle die in Shanghai een bedrijf onderzoekt waar een werknemer de genoemde papellen zou stelen. Door gebruik te maken van een `empathievirus’ kan hij gedachten aanvoelen. Zo komt William in contact met Maria (Morton). Hoewel hij haar verdenkt, zal hij haar niet aangeven… Op onnadrukkelijke wijze dwingt Code 46 de kijker opnieuw te kijken en na te denken over de nieuwe wereld die razendsnel vorm krijgt.