Böse Zellen

Het is niet de eerste film met een reeks hoofdpersonen die ieder zo hun eigen verhaallijn hebben en het zal ook wel niet de laatste zijn, maar de film van Barbara Albert behoort zeker tot de top van het genre. Böse Zellen is niet vrij van ambities. Niet alleen zijn de diverse verhaallijnen ingenieus met elkaar vervlochten en is er in de dramatisering naar een bijzondere afstandelijkheid gezocht, ook zijn er op een wonderlijk lichte manier filosofische en zelfs bovennatuurlijke thema's in de film verwerkt. De bekende theorie dat iedere kleine gebeurtenis een keten van andere gebeurtenissen op gang kan brengen die veel verder en veel later een noodlottige uitwerking kunnen krijgen (een enkele vleugelslag van een vlinder hier kan een orkaan veroorzaken in China) wordt op een lichte manier gebracht. De metaforische vlinder komt ook concreet in beeld, alsof Albert wil zeggen dat ze wel serieus lijkt, maar dat het in werkelijkheid reuze meevalt. En dat is ook zo. De toon van de film verraadt een heel eigen soort droge humor. Curieus (en feitelijk gewaagd in een verder zo realistische film) is dat een aantal personages na hun noodlottige dood (want het noodlot is de motor van de film) het verhaal nog blijft beïnvloeden. Albert gooide met deze film al haar talent en intelligentie in de waagschaal en alleen dat is al fascinerend om mee te beleven. (GjZ)