Zilla Leutenegger verwijst naar de esthetiek van videogames en animatiefilm, door vaak traagbewegende, onwereldse ‘verhalen’ te maken zoals Oh Mein Papa en Peak. Door het oproepen van de kracht van het geheugen en dromen,
betovert Leuteneggers werk de kijker door een visuele ervaring te bieden waarin authentieke beelden (meestal van haarzelf) in een bepaald landschap worden ‘verzacht’ en abstracter gemaakt. In Peak werkt Leutenegger met de
combinatie van video en tekenkunst, door bewegende beelden van haarzelf in schetsen van straatscènes te voegen.
Ook in dit verzamelprogramma
-
-
Blame
Een van de allereerste presentaties van nieuw werk door David Krippendorf, die de verbanden tussen glamour en macht, tussen erotiek en politieke ideologie. Blame combineert… -
Old Men Trilogy
De in Glasgow wonende kunstenaars John Beagles en Graham Ramsay gebruiken de inhoud van tv komedies, popteksten en junk food reclames als ‘ruw materiaal’ voor… -
A PLace to Live
Jonathan Calm combineert video, animatie, geluid, sculptuur en tekenkunst om zijn eigen narratieven te creëren rond de architecturale en psychologische ruimte van New York. Als… -
Light Park #1
Masakatsu’s dromerige Light Park #1 en #2 ontspringen even sterk van zijn interesses in het medium video als muziek, waarvoor hij niet minder, of zelfs… -
The Oral Thing
Zich baserend op de vaak onnozele en repetitieve aard van tv-programma’s overdag, creëert Melhus complexe, en vaak surrealistische scenarios die een parodie bieden van religieuze…
Film details
- Productieland
- Zwitserland
- Jaar
- 2001
- Festivaleditie
- IFFR 2003
- Lengte
- 6'
- Medium/Formaat
- -