Les naufrages de la D17

Moullet is waarschijnlijk de meest onbekend gebleven regisseur van de generatie critici van de Cahiers du cinéma die zelf zijn gaan filmen. Hij is ook de grappigste - in ieder geval voor diegenen onder ons die zijn absurdistische verwikkelingen en visuele grappen kunnen waarderen. Zoals wel vaker bij Moullet is het decor een berggebied - in dit geval de woeste hoogvlakten ten noorden van de Gorges du Verdon waar de D17 overheen kronkelt. Toeristen mijden de weg - en terecht, want hij wordt niet of nauwelijks onderhouden. Tijdens de eerste week van de Golfoorlog (ook al lijkt de film in de zomer gedraaid) krijgt een arrogante racekampioen pech. Even verderop breekt bij een filmcrew die een western aan het draaien is een staking uit na een gemiste lunch. Soldaten menen op het spoor te zijn van een Iraakse invasie. Verder zien we wandelaars, astronomen en een geitenhoeder tot wie alle vrouwen zich onweerstaanbaar aangetrokken voelen. Moullet speelt lichtvoetig met verschillende genres: voor de fans (van Moullet wel te verstaan) zit er zelfs een bloederige gore scene in. Verder herkennen we de natuurdocumentaire, uiteraard de autoracefilm, de militaire paranoia thriller - en zeker ook de maatschappelijk geëngageerde fabel, want zoals het deze tijden van Europese eenwording en globalisering betaamt, blijken alle personages boven alles financiële ondersteuning nodig te hebben van de Franse staat.