Hukkle

In een idyllisch Hongaars dorpje lijkt het leven voort te kabbelen. Oude mannen spelen jeu de boules op het dorpsplein, jongedames werken als naaister in een fabriek, een herderinnetje hoedt haar schapen. Even verderop oogst de boer zijn graan, dat wordt verwerkt tot bloem, die weer verdwijnt in het deeg voor de knoedels die een oude vrouw maakt voor haar familie. Kortom, alles gaat zoals het hoort. Toch is er iets mis in dit aardse paradijsje. Subtiele aanwijzingen brengen stukje bij beetje een misdadig complot aan het licht.Hukkle is een bijzonder originele film die zich niet gemakkelijk in een hokje laat duwen. Twin Peaks met een vleugje Bert Haanstra in een vrijzinnige variatie op Microcosmos zou nog maar een begin van een beschrijving zijn. Rustieke beelden van het eenvoudige plattelandsleven worden in Hukkle zonder problemen afgewisseld met geavanceerde specialeffects en verrassende camerastandpunten. Bovendien wordt er in de hele film geen woord gesproken. Toch is de geluidsband een van de belangrijkste elementen van de film, want wat we niet in dialogen horen, wordt duidelijk aan de hand van de zorgvuldig en ritmisch gemonteerde geluiden: groeiend gras, een knorrend varken, de rammelende spaken van de fiets van de postbode en een oude man met de hik, oftewel `hukkle’: een onomatopee voor de hik.