Divine Intervention

Regisseur Elia Suleiman speelt in deze tragikomische kroniek over het alledaagse leven in Palestina zelf de zwijgzame, wat droevig ogende held met de initialen E.S. Zijn verloofde woont aan de andere kant van een Israelische controlepost, dus de twee geliefden kunnen elkaar alleen bij zo'n checkpoint ontmoeten. Samen observeren ze zwijgend de wereld om zich heen. De realiteit lijkt absurder dan de beste grap. Een man dumpt elke dag zijn vuilnis in de tuin van de buren. Een kerstman wordt gemolesteerd door boze kindertjes. Een ballon met het gezicht van Arafat trekt een lange neus naar alle checkpoints en zweeft over Jerusalem, terwijl op de grond de soldaten lopen te klunzen in een poging de ballon te arresteren. Wat later zien we soldaten oefenen op een schietschijf in de vorm van een Palestijnse vrouw. Plots duikt een heuse ninja-strijdster voor hen op. In de spectaculaire en cartooneske actiescène die daarop volgt zitten special effects die in The Matrix niet zouden misstaan.Er werden reeds vergelijkingen gemaakt met de films van Tati, Nanni Moretti, Otar Iosseliani, Roy Andersson en Buster Keaton, maar dat doet onrecht aan de eigenheid van Suleimans tweede speelfilm, die door zijn politieke en persoonlijke lading een wrang-melancholieke smaak heeft. Niet voor niets luidt de ondertitel: A Chronicle of Love and Pain. De film werd bekroond met onder meer de Juryprijs in Cannes.