#18, Mahagonny

#18, MAHAGONNY, de laatste film van Harry Smith, was een epische 16mm-projectie op vier schermen. Smith werkte meer dan tien jaar aan deze filmtransformatie van de opera van Weill en Brecht en beschouwde het als zijn magnum opus. De film werd gedraaid tussen 1970 en 1972 en gedurende de volgende acht jaar gemonteerd. De film heeft een nauwgezet 'programma', met een complexe structuur en volgorde. De opera van Weill werd omgevormd tot een numerologisch en symbolisch systeem. De beelden werden onderverdeeld in de categorieën portret, animatie, symbool en natuur, wat het palindroom P.A.S.A.N.A.S.A.P oplevert.Het New York van Smith is een plek waar alles is toegestaan en de enige zonde bestaat uit blut zijn. Veel van de handeling vindt plaats in het Chelsea Hotel. De film bevat onschatbare portretten van avant-gardefiguren als Ginsberg, Patti Smith en Jonas Mekas.