Serbie, année zéro

In deze autobiografische documentaire maakt Markovic een grondige analyse van zijn leven, zijn werk en het land waar hij woont. Op basis van fragmenten uit zijn films en met op de achtergrond de politieke situatie in het Joegoslavië van de jaren negentig, probeert Markovic te begrijpen wat er precies gebeurd is, wie er schuldig is en wat er nu door hem en zijn landgenoten gedaan kan of moet worden. Geen vragen waar een eenvoudig antwoord op te vinden is. Markovic begint met gedachten over zijn jeugd in de jaren onder Tito, blikt vervolgens terug op zijn films, converseert met zijn naaste familie en kijkt naar de lotgevallen van de mensen met wie hij werkte en die in zijn ogen soms verbijsterende keuzes hebben gemaakt. Dit alles wordt geïllustreerd door beelden van het land.Markovic was vanaf het allereerste begin antiMilosevic. Dat maakte zijn artistieke en privéleven er niet gemakkelijker op, vooral niet nadat hij ergens midden jaren negentig op een bijeenkomst met Bernard Henri Levy in Parijs ongezouten zijn mening had gegeven. Nu het land bevrijd is van de duivel, kan hij zijn verhaal eindelijk weer kwijt. Hij doet dat op een persoonlijke, kunstzinnige manier, maar is ddarbij ook komisch en vol zelfspot. Zoals Levy zei: ‘Serbia, Year Zero is een politiek gebaar, maar het is ook het werk van een groot kunstenaar.’