Ljubljana

Slovenië, lange tijd onderdeel van voormalig Joegoslavië en pas sinds het begin van de jaren negentig een onafhankelijke staat, produceert jaarlijks twee tot drie speelfilms. Films die vaak gaan over de problemen van de jonge stedelijke generatie en de breuk tussen de traditionele waarden en de nieuwe ethische beginsels. Zo ook Ljubljana, dat is gesitueerd in de hoofdstad van het land, waar iedereen naar toe gaat om te studeren en een plek probeert te vinden. Vijf jonge mensen in de leeftijd tussen 20 en 25 proberen hun weg in het leven te vinden. De verschillende verhalen die de film over hen vertelt worden geweven rond de hoofdpersoon, geneeskundestudent Mare, die op een dag de wilde rave parties, house feesten en XTCpillen ontdekt en vervolgens zijn studie verwaarloost. Net als vele anderen van zijn generatie weet Mare niet goed hoe hij verder moet in het leven.Ljubljana munt uit in een elliptische structuur, die het verhaal een interessante draai geeft. Regisseur Igor Sterk lichtte die structuur toe met een citaat van kunsttheoreticus John Berger: ‘Een verhaal moet bewegen, net zoals een mens of een beest doet: elke stap stapt over iets heen dat ongezegd blijft. Daar ligt de essentie van suspense niet in het mysterie van het uiteindelijke eindpunt, maar in het mysterie van de ruimtes tussen de individuele stappen, op weg naar dat eindpunt.’