Don's Plum

Waren het de billen van Leonardo DiCaprio? Of was de carrière van Tobey Maguire niet gebaat bij het image van wereldvreemde vegetariër? De vertoningsrechten van Don's Plum van debutant R.D. Robb moesten in elk geval voor de rechtbank verdedigd worden. Met als resultaat dat in thuisland Amerika bioscoopdistributie is uitgesloten.Het klinkt als een jongensdroom. Je bent een jonge filmstudent in Los Angeles en je beste vrienden heten Leonardo DiCaprio en Tobey Maguire. Je zit met ze in de kroeg, drinkt, rookt, doet wat andere dingen die je ouders maar beter niet kunnen weten, en op een dag bedenk je met z'n allen dat je daar best een aardige film over kunt maken. Het is begin jaren negentig, dus Leo en Tobey zijn nog niet beroemd. Zo moet het ongeveer zijn gegaan. Maar hoe dronken en stoned waren de jonge acteurs tijdens de opnamen? Wat was geïmproviseerd en wat te letterlijk aan het leven ontleend? Don's Plum exploiteert schaamteloos Amerikaanse clichés over het gedoe op zaterdagavond en laat een ontnuchterende combinatie van egotripperij en eenzaamheid zien. Een film over imago's. Wat denken mensen van mij? DiCaprio en Maguire (of hun agenten) waren bang dat dat na afloop van Don's Plum niet veel goeds zou zijn. Dat is dan weer een vorm van dramatische ironie. Want als ze wel echt spelen, doen ze dat met ontroerend onhandige inleving. En anders is R.D. Robb gewoon een ijzersterke documentarist.(Dana Linssen schrijft voor NRC Handelsblad en is hoofdredacteur van De Filmkrant.)