Donnie Darko

Donnie Darko, half stripboek, half case study, is de meest gewaagde Amerikaanse independent van afgelopen jaar. Een wonderbaarlijk, stemmig werkstuk met magischrealistische elementen over tienerangst eind jaren tachtig. Kelly speelt met het normale, vanaf de eerste scène waarin het sitcomgezin Darko samenkomt om een afhaalpizza te eten en de mededeling dat het middelste kind Donnie (Jake Gyllenhaal), die net van zijn medicijnen af is, berichten uit de ruimte ontvangt. Die avond wordt Donnie uit zijn slaapkamer gehaald, waardoor hij ontsnapt aan de vliegtuigmotor die op onverklaarbare wijze in het dak slaat. Hij krijgt steeds meer wanen en is ervan overtuigd dat de wereld over 28 dagen vergaat.De casting, met Drew Barrymore als Donnie's leraar Engels, Katharine Ross als zijn therapeute en Patrick Swayze als een demonische speaker, is in al zijn bluf geïnspireerd. Maar het emotionele gewicht rust op de smalle schouders van Gyllenhaal die, in zijn weigering direct contact met de camera te maken, overtuigend Donnie's excentrieke geest portretteert. De grootste invloed lijkt het apocalyptische Magnolia, maar de film zit vol jarentachtigpopcultuur. Donnie Darko werd gemengd ontvangen. Net als de held heeft de film wat genante momenten. Maar Kelly is een zelfverzekerde verteller, die het verhaal kundig door de carnavalsoptocht der zielen loodst. (Jim Hoberman schrijft voor The Village Voice)