Baran

Lateef, een brutale jonge Iraniër, brengt thee rond op een enorme bouwplaats in Teheran. Daar werken ook een aantal illegale Afghaanse vluchtelingen, die nog erger worden uitgebuit dan de Iraniërs en zich moeten verbergen als de opzichter komt. Als een van de Afghanen van een stelling valt en zijn been breekt is hij radeloos: hij is kostwinner, zonder zijn inkomsten dreigt zijn gezin te verhongeren. De voorman biedt aan de oudste zoon van de man in dienst te nemen. De zoon, Rahmat, neemt zijn taak dapper op zich, maar is eigenlijk niet sterk genoeg om zijn vaders werk over te nemen. Lateef, ondertussen, haat de Afghanen. Die haat wordt nog eens aangewakkerd als Rahmat zijn baantje overneemt, waardoor Lateef zwaarder werk moet gaan doen. Maar dan leert hij Rahmat van een heel andere kant kennen.Na Children of Heaven en Color of Paradise heeft Majidi met Baran een meer realistische film gemaakt. Ook al stipt de film het probleem van de Afghaanse vluchtelingen aan, toch gaat het hier niet om een politieke film: Baran is een luchtige film, op sommige momenten bijna een romantische komedie. Hoewel de film grotendeels is opgenomen op een smerige, stoffige bouwplaats met armoedige bouwvakkers, wordt er toch een warme sfeer gecreëerd. Met een kunstig en goed getimed gebruik van zonlicht bereikt Majidi verbluffende effecten. Een toegankelijke, universele liefdesfilm.