The Last Resort

'Wat ik niet wilde maken was zo'n gladde, typisch Britse boodschapfilm over het leven in de marge', aldus de in Polen geboren regisseur Pawlikowski. The Last Resort is inderdaad niet het deprimerende sociale drama geworden dat het, afgaande op het verhaal dat Pawlikowski wil vertellen, gemakkelijk had kunnen zijn.Tanya is een jonge Russische vrouw die met haar zoontje aankomt op een station in Londen, om zich te verenigen met haar Britse verloofde. Bij de douane wordt ze echter door wantrouwige beambten tegengehouden. Om niet direct naar Moskou te worden teruggestuurd vraagt ze politiek asiel aan. Ze wordt overgebracht naar Stonehaven, een asielzoekerscentrum. Keer op keer probeert ze haar verloofde te bereiken, maar zonder succes. In afwachting van een beslissing over haar verblijfsstatus krijgt ze een flatje en een handvol voedselbonnen toebedeeld. Haar verloofde komt nooit meer opdagen, maar het zal nog maanden duren voor ze officieel weer naar Rusland teruggestuurd kan worden.The Last Resort is ondanks het weinig vrolijk stemmende verhaal geen treurige film. Dat komt voornamelijk door de aansprekende personages, die hun miserabele omstandigheden en kille omgeving met vitaliteit, humor en warmte weten te trotseren. De film ziet er, ondanks de Britse setting, ook niet erg Brits uit: het eentonige betonnen landschap krijgt met zijn fraaie grijstinten bijna iets moois. The Last Resort werd op het festival van Thessaloniki bekroond met de Gouden Alexander.