LaCapagira

Rauw en vermakelijk portret van het leven van amateuristische criminelen aan de zelfkant van de Italiaanse havenstad Bari. De naargeestigheid en grauwheid van de locaties wordt versterkt door het sombere winterweer. Veel warmte geeft echter de aandoenlijkheid waarmee de hoofdpersonen slecht en nietsontziend proberen te zijn. Ze spelen, ook al zijn ze al wat ouder, het criminele spel na van de grote echte mafiosi, maar ze missen het talent en de ware gewetenloosheid om succesvolle gangsters te kunnen zijn. Ze slagen er niet in hun zaken op orde te krijgen en snoepen te veel van hun drugshandelswaar. Vandaar de titel, die in Barisch dialect 'mijn hoofd loopt om' en 'het duizelt me' betekent.De mislukte boeven zijn op zoek naar een pakketje dat ergens vanaf de Balkan is verstuurd, maar nooit bij ze is aangekomen. Kennelijk is het heel belangrijk voor ze, maar voor de kijker is het slechts de sleutel die een deur opent naar een opmerkelijke onderwereld met een eigen taal en vooral eigen codes. De filmmaker, die zijn schooltijd in Bari doorbracht, gebruikte het verhaal van de speurtocht naar het pakje (een zuivere McGuffin) om een heel specifieke kant van de schimmige havenstad van zijn jeugd te laten zien. Met weinig middelen draaide hij zijn vitale zwarte komedie op video (dat later op film werd overgezet, maar ook zo nog sterk bijdraagt aan de groezelige sfeer van de film) en werkte met niet-professionele acteurs (die naar zeggen deels echte(?) gangsters zijn). (GjZ)